Voor de dieren

Steeds minder mensen kijken nog weg voor de vreselijke dingen die we miljoenen dieren in de veehouderij elke dag aandoen. In deze sectie laat ik voor ieder dier zien waarom ik er voor kies om ze niet langer te eten of te gebruiken. Geen zorgen, zonder bloederige plaatjes. Maar let op: De filmpjes laten de Nederlandse realiteit zien en die kan voor sommigen schokkend zijn. 

Lees hieronder meer over de veehouderij in het algemeen of lees meer over:

- Zuivel en kalfjes
- Eieren
- Varkens
- Koeien
- Kippen
- Vissen
- Leer, wol en bont

De dieren waren voor mij de voornaamste reden om als groot vleesliefhebber over te stappen op een plantaardig voedingspatroon. Toen ik mij tijdens mijn specialisatie in dierenwelzijn aan de Universiteit Utrecht verdiepte in de veehouderij, zag ik voor het eerst met eigen ogen wat zich afspeelt achter de gesloten deuren van de Nederlandse veehouderij en slachthuizen. Ik besloot dat ik mezelf geen dierenliefhebber kon noemen terwijl ik voor deze praktijken betaal door vlees, zuivel of eieren te kopen. 

De veehouderij

In Nederland slachten we zo’n 650 miljoen dieren per jaar.¹ Dat zijn er 1,8 miljoen per dag.  Als we mensen zouden doden op hetzelfde tempo als vee, dan zou de hele Nederlandse populatie na tien dagen uitgeroeid zijn.

Nog een schokkende vergelijking: We doden in één week meer dieren voor onze consumptie dan dat er mensen zijn gestorven in alle oorlogen uit de menselijke geschiedenis bij elkaar opgeteld!² Wereldwijd doden we elk jaar zo’n 70 miljard landbouwdieren voor onze consumptie. Tussen 1963 en 2018 is de globale vleesproductie bijna verviervoudigd; van 78 miljoen ton naar 308 miljoen ton per jaar.³ Zo’n 95 procent van het vlees dat in de supermarkten wordt verkocht is afkomstig uit de intensieve veehouderij.³

Toezicht op de slacht

Er is geen humane manier om een dier te doden dat niet dood wil. Veel mensen zien het als humaan slachten als de dieren niet lijden, maar ze lijden sowieso al tijdens het transport. Volgens de Nederlandse 28-uurswet mogen dieren 28 uur lang opgepropt in een vrachtwagen zitten zonder eten, drinken of pauze.

In een rapport van de NVWA staat beschreven dat het slachten in 99,9 procent van de slachthuizen regelmatig te slordig gebeurt: dieren worden niet goed verdoofd en zijn nog bij bewustzijn als ze worden opengesneden en doodbloeden. De NVWA zou hierop moeten controleren, maar heeft slechts 350 medewerkers die regulier controleren in slachthuizen. Het is een bekend probleem dat veel van deze toezichthouders makkelijk een oogje toeknijpen en nooit een boete uitdelen. De toezichthouders die dat wél doen worden makkelijk ontweken omdat vanuit de NVWA wordt gelekt wanneer de strengere toezichthouders er zullen zijn. Ziek en verzwakt vee wordt juist op deze dagen vervoerd en geslacht.

Daarnaast wordt van deze controleurs de mond gesnoerd door de angstcultuur die er eerst en die al vaak in het nieuws is gekomen. Veel controleurs durven niet meer naar bepaalde slachthuizen omdat ze daar worden geïntimideerd en mishandeld.⁵ Het komt regelmatig voor dat controleurs worden mishandeld zodra ze het slachthuis wijzen op misstanden en op die manier de lopende band vertragen. Recent nog sloeg een eigenaar van een slachthuis een vrouwelijke dierenarts neer omdat ze een kreupele koe afkeurde.⁶ In dat slachthuis kwamen wel vaker zieke en kreupele koeien aan, die eigenlijk niet vervoerd of geslacht mogen worden.

En zelfs al zouden ze niet geïntimideerd worden, de tijdsdruk aan de lopende band ligt veel te hoog. In grotere slachthuizen zien de controleurs 650 karkassen per uur, wat ze 11 seconden de tijd geeft om een karkas te keuren. De keurmeesters geven aan dat de één groot toneelstuk is en dat er regelmatig met poep besmet vlees of vlees van zieke dieren in de handel belandt.⁷

Lees verder

- Zuivel en kalfjes
- Eieren
- Varkens
- Koeien
- Kippen
- Vissen
- Leer, wol en bont